[ Pobierz całość w formacie PDF ]
taj retoj estis malnovaj kaj difektitaj, sed pro la granda kvanto
da fiÿoj oni povus kapti ilin eç per antaûtuko. Mergenj ion
suspektis, eble eç rimarkis la boaton. Kelkfoje ÿi alproksimi-
¸is, staris en la boato kaj tenante super la okuloj la manpla-
ton por gardi ilin kontraû la suno, ÿi longe rigardis la jurton
de la lepruloj. xia gracia bronzkolora korpo, kovrita nur sur
82
LA FUNDO DE L MIZERO
eLIBRO
la femuroj per mallar¸a tuko, akre kontrastis la fonon de la
bluaj, trankvile dormantaj lagoj.
La korvo rigardas, spionas & Vane vi fermetas la okulojn
& Nenion vi vidos!& Mi çiam diras: la viro estas viro & La
virino neniam lin egalas! fanfaronis Fluo.
Sed lia memfido daûris ne longe. Post kelke da tagoj li re-
venis kolera kaj konfuzi¸inta.
xi trovis! diris li çe la sojlo.
Çu ÿi ÿtelis ilin?& Ree ni havas nenion! kriis çiuj Ûore.
Tiel malsa¸a mi ne estas! Çiun reton mi îetis en alia loko
& Tamen unu ÿi ÿtelis!
xi trovos ankaû la aliajn & Ne, ni devas fini çi tion!
koleris Gregorio. La sukceso de Anka kaj precipe la espero
ricevi bovinon ree inspiris al li kura¸on kaj amon al la edzi-
no. La vundo sur la brako malgrandi¸is kaj li esperis resa-
ni¸on.
Ni veturos kaj prenos ÿian boaton diris li post mo-
mento. xi restu sur la insulo ¸is la fino de la somero & xi
ne mortos pro malsato. xi kolektis grandajn provizojn & Ce-
tere ni povos sendi al ÿi, se ÿi bezonos.
Kompreneble! Kiam ni kvietigos ÿin, nenio mankos al ni!
unu, du, tri & dek-du retojn ni havos kaj la baron & Ni ha-
vos amason da fiÿoj! diris Fluo. Sed aûskultu min Gre-
gorio, jen mia konsilo: ni ataku ÿin nokte, kiam ÿi dormos. Mi
diras tion ne pro timo, sed pro prudento. Tage eble estas, ke
ÿi forlasos la insulon, kaj tiam ni ne trovos la boaton & Çu mi
ne estas prava?
Jes. Tio estas ankaû mia opinio. Sed se ni ne sukcesos?
Kial? Çu vi pensas, ke ÿi kontraûbatalos? Tiam ni & lasos
ÿin! Ni ja volas preni ne ÿin, sed la boaton & Ni ne bezonas
83
LA FUNDO DE L MIZERO
eLIBRO
aliri proksime & Ni prenos la boaton, kaj se ni ne sukcesos,
ni revenos sen ¸i & Çio restos kiel antaûe!
Çio restos kiel antaûe! konsentis Gregorio.
Ili elektis lunan nokton, çar ili ne konis la lokon kaj timis
en mallumo fali en embuskon. Ili veturis en la ombro kaj evi-
tis la lunan lumon, kiu ar¸entis la mezon de la lago. Singar-
de, apenaû tuÿetante la dormantan akvon, ili glitis en la de-
likata nebulo çe la bordo. Fine ili alveturis al la loko, kie la
malluma, longa ombro de la insulo preskaû atingis ilian boa-
ton. Sed inter la ombro, kie ili sin kaÿis, kaj la ombro de la
insulo kuÿis mallar¸a hela strio. Kvankam ili estis certaj, ke
Mergenj ne atendas ilin tie, tamen ili forte ekpuÿis la boaton,
saltis kiel sago trans la dan¸eran lokon kaj kaÿis sin en la mal-
lumo, antaû ol malaperis la ar¸entaj ondoj, kurantaj post la
boato.
Çu vi nenion aûdis?
Nenion! Nun singarde & De unu versto oni aûdas sur la
akvo zumadon de kulo!
Preskaû ne levante la remilojn ili veturis çe la bordo. La
larikoj klinis al ili siajn folioriçajn pintojn kaj brançojn, kva-
zaû ili volus pli bone vidi en la ÿanceli¸anta brilo de la steloj
la neordinarajn noktajn gastojn. Fine la Jakutoj rimarkis prok-
sime en la arbetaîo malgrandan ru¸an lumeton.
Eble sova¸a besto! murmuretis Fluo, sed Gregorio
montris per la remilo pli alten, kie apenaû videblaj nubetoj de
griza fumo supreniris kaj malaperis en la blua aero de la nok-
to. Pli malalte, inter la arboj ili vidis konturojn de tendo. Ili
haltis, duone eltiris la boaton el la akvo kaj komencis traserçi
mallaûte la bordon kiel musoj. Sed ili ne trovis tie la boaton
84
LA FUNDO DE L MIZERO
eLIBRO
de Mergenj. Tiam kura¸i¸inte pro la çirkaûa silento, ili eni-
ris en la arbetaîon. Ankaû tie ne estis la boato.
Verÿajne çe la domo! murmuretis Fluo.
Ili estis tiel proksime de la tendo, ke ili povis tre bone ri-
gardi internen tra la truo de la eniro. La fajro apenaû brule-
tis, la lo¸eîo estis malplena. Ili enrampis scivole.
xi forestas, eble ÿi veturas kaj ÿtelas! Rigardu, kia ordo &
La vestoj, fiÿoj, vazoj, çio kuÿas en ¸usta loko. Çevalo-viri-
no! kriis ravita Fluo &
xi estas malica, terura! respondis Gregorio, palpante
la muskan kuÿejon de Mergenj.
Ho, ho! Se ÿi estus ankaû bona, tiam & Çu vi aûdis? li
murmuretis kaj kaptis la manon de la kunulo.
Mi aûdis. Sendube ÿi estas ie proksime & La kuÿejo es-
tas ankoraû varma & Ni foriru! proponis la singarda Gre-
gorio.
Bone, ni foriru! Cetere, kion ÿi povas fari al ni du?& Mi
volonte man¸us fiÿon! aldonis li kaj etendis la manon al la
pecoj, pendantaj en la fumo.
En la sama momento ekstere pafarko eksonis kaj sago flu-
gis fajfante preter la kapo de la fiÿkaptisto. Ambaû tuj îetis sin
teren, rampis en la arbetaîon kaj de tie kuris rapide al sia
boato. Post ili iu sençese îetis sagojn &
Malbenita! kiu povus scii, ke ÿi havas armilon! Sendube
ÿi ie ÿtelis ¸in! Ne ¸oju, mi ankaû faros al mi pafarkon! mi-
nacis Fluo, remante per çiuj fortoj
Sur la bordo staris Mergenj, nuda, ar¸entita de la luno, kun
streçita pafarko en la mano.
Ne ¸oju, inferanino; la princo promesis, ke oni kaptos
[ Pobierz całość w formacie PDF ]