Sandemo Margit Tajemnica czarnych rycerzy 01 Znak

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

dlę, bo w Ciebie nie wierzę i zwracam się do Ciebie je-
168
wtedy ze sobą kłóciliśmy, drażniliśmy się i nie bardzo
ię we wszystkim zgadzaliśmy.
s
Nagle jednak jakbym zobaczyła go po raz pierwszy.
To było w zeszłym tygodniu. Ujrzałam go w zupełnie
20 nowy sposób. On ma na imię Knut i do tej pory uwa�
żałam, że to głupie imię, ale teraz wydaje mi się naj�
ładniejsze na świecie. KNUT.
Po chaotycznej relacji z przebiegu wydarzeń, wymia�
Co mam zrobić, by zrozumiał, że moje nastawienie
nie bezpieczników i doprowadzeniu wreszcie światła
do niego tak się zmieniło? Jak mam go sobą zaintere�
do domu, a następnie wypuszczeniu więznia z łazienki,
sować we właściwy sposób?"
oklejeniu plastrem zadrapań i otarć oraz wielkiej daw�
- Ojej, nie bardzo widzę już litery! Antonio! Prze�
ce zdumienia Morten mógł wreszcie zacząć czytać.
stań mi dolewać wina. Gdzie to było? Jak mam go so�
- Moja mama Sigrid pisze: Dorastałam wśród prze�
bą zainteresować we właściwy sposób?"
pięknych zachodów słońca nad morzem, czułam, że
- To się chyba nigdy nie zmieni - stwierdził Anto�
stanowię jedność z krzykiem mew i rybitw o poran�
nio cierpko. - Ludzie od tysięcy lat odczuwają podob�
ku, z wesołym dzwonieniem kościelnych dzwonów
nie. Jak mam sobą zainteresować jego albo ją? A daw�
w niedziele i ich ciężkim biciem podczas pogrzebów.
niej było chyba znacznie trudniej.
A potem stało się to, co prędzej czy pózniej musia�
Morten oznajmił z zadowoleniem:
ło się stać. Zakochałam się".
- Knut to mój ojciec.
Morten prychnął.
Chciał chyba przez to powiedzieć, że jego matka nie
- O rany, czy teraz będziemy czytać o moim poczę�
była lekkomyślną, płochą dziewczyną.
ciu i w ogóle? Jeśli tak, to odmawiam dalszej lektury.
- Teraz w dzienniku następuje skok - oznajmiła
- Ja cię zastąpię - zaproponowała Unni. - Tak, że�
Unni. - Twoja matka najwyrazniej była zajęta innymi
byś mógł przy bardziej delikatnych momentach za�
sprawami. Może bardziej romantycznymi? Ale zaczyna
tkać sobie uszy.
się nowa era. Ojej, to nie wygląda najlepiej. Słuchajcie!
Morten tylko się skrzywił.
Sny stają się coraz wyrazniejsze, zresztą nie tylko
Ale Unni zaczęła czytać i jakoś rzeczywiście przez
one. Za dnia na jawie również przeżywam różne nie-
dłuższy czas obyło się bez przerw. Wciąż jednak drża�
wyjaśnialne rzeczy. Mamy przeprowadzić się do Oslo,
ły jej ręce po tym, co niedawno ich spotkało. Musiała
bo Knut dostał tam pracę i zamierzamy się pobrać.
nawet dla uspokojenia nerwów wypić łyk wina.
Czy nigdy nie będę mogła być szczęśliwa? Czy te isto�
Znałam go przez całe swoje życie. Chodziliśmy ra�
ty muszą niszczyć moje szczęście?
zem do szkoły, wprawdzie nie do tej samej klasy, bo
Wczoraj znów je widziałam. Przysięgam, że nie za�
był ode mnie o rok starszy, ale prawie zawsze rano
snęłam, bo odwiedziłam Marit i wracałam do domu
szliśmy razem. My i jeszcze kilkoro innych. Często się
przez wrzosowisko, tamtędy idzie się znacznie prę-
170
171
dzej. W powietrzu dawało się wyczuć burzę. Trochę
dżin. Otworzyłam więc kuchenne drzwi i wymknęłam
się więc bałam, niedobrze iść w burzę po otwartej
się na dwór.
przestrzeni. Wkrótce jednak całkiem o tym zapomnia�
Wtedy stało się coś dziwnego. Kompletnie tego nie ro�
łam, bo na tle ołowianego horyzontu za ciągiem
zumiem, nie wiem, o co chodzi. Usłyszałam krótki prze�
wzgórz porośniętych wysokimi jałowcami zobaczy�
razliwy krzyk strachu, potem rozległ się jakiś stukot,
łam sylwetki pędzących konno jezdzców.
a pózniej znów ich zobaczyłam. Była ich zaledwie garst�
Z początku myślałam, że to dziewczęta ze szkółki
ka, ledwie widoczna w ciemności. Siedzieli na koniach.
jezdzieckiej - teraz na koniach jeżdżą chyba tylko na�
Na progu przed domem coś leżało. Przyciągnęło to
stolatki - ale to nie były dziewczyny. To byli wysocy,
na moment moją uwagę, pochyliłam się w tamtą stro�
dorośli mężczyzni na szlachetnych wierzchowcach.
nę, a kiedy znów podniosłam głowę, przerażający
Płaszcze powiewały za nimi, jechali w tym samym kie�
jezdzcy zniknęli. Podniosłam tę rzecz leżącą na progu,
runku co ja, byli jednak tak oddaleni, że nie widzia�
a potem biegiem wróciłam do domu i starannie zamk�
łam ich twarzy. Kaptury mieli naciągnięte na głowy,
nęłam za sobą drzwi. Spuściłam nawet rolety, bo nie
nie mogłam więc zobaczyć, czy są łysi, czy nie. Teraz
chciałam, żeby ktokolwiek się na mnie gapił.
nie było ich tak wielu. Jechali bezszelestnie i zniknęli
To coś, co podniosłam, okazało się niewielkim zwo�
za wzgórzami".
jem pergaminu. Wyglądał na bardzo stary. Coś było
Unni przeczytała ostatni fragment prawie bez za�
na nim napisane w cudzoziemskim języku i nie mog�
czerpnięcia oddechu i podniosła głowę.
łam tego przeczytać. Zobaczyłam tam również jakiś
- Jezdzcy w mnisich opończach! A więc miałam ra�
znak, niemal całkiem zatarty ze starości. Wszystko by�
cję, przecież widziałam jednego z nich!
ło niewyrazne i nie udało mi się z tego pojąć ani odro�
Antonio kiwnął głową, a Morten przyznał, że teraz
biny. Nie wiem, co zrobiłam z tym pergaminem, mu�
rzeczywiście już uwierzył w jej opowieść.
siałam go gdzieś zapodziać, bo nawet teraz nie mogę
- Im bardziej się w to zagłębiamy, tym bardziej się
go odnalezć. Nie mam zresztą pojęcia, w jaki sposób
to staje okropne!
znalazł się na naszym podwórzu.
Dalej przedzierali się przez zapisany delikatnym
Ale jeszcze dziwniejsze moim zdaniem były te od�
charakterem pisma dziennik Sigrid.
głosy uderzenia i ostry krzyk. Dziś nie odkryłam tam
Czym prędzej wróciłam do domu i wieczorem
ani śladu po tym, co mogło rozegrać się wczoraj.
przeżyłam coś niezwykłego. Knut pojechał do Oslo,
Wiem tylko jedno, to nie ci budzący grozę mężczyz�
a ja byłam u matki. Siedziałam w kuchni i czytałam ja�
ni wołali: �Sigrid, wyjdz! �, bo tamten głos wyda�
kiś tygodnik. Nagle usłyszałam, że ktoś na zewnątrz
wał się stosunkowo jasny, zresztą wydaje mi się, że
szeptem wypowiada moje imię, a raczej woła mnie
tamci jezdzcy nie mówili po norwesku".
bardzo cicho. �Sigrid - usłyszałam - wyjdz z do-
Unni zrobiła krótką przerwę dla złapania oddechu.
mu! � Sądziłam, że to może Knut wrócił i chciał mi
- To był ten pierwszy pergamin - skonstatował
zrobić niespodziankę, był to bowiem dzień moich uro-
Morten. - Ten prawdziwy.
172
173
- Owszem - powiedział Antonio. - Sigrid musiała
ylki. Matka twierdzi, że to ostrzeżenie, ale przecież
s
mieć wtedy dwadzieścia jeden lat. To by się zgadzało
ja nie mam pojęcia, co one mogą znaczyć.
z twoją historią.
Tak strasznie tęsknię za domem, za Selje!
- No tak - mruknął Morten. - Ciekawe, czy dosta�
Zdążyłam przepisać tekst z dwóch zwojów i popro�
ła więcej pergaminów?
siłam przyjaciółkę, która zna włoski, żeby mi je prze�
- Zaraz się przekonamy - oświadczyła Unni, wraca�
tłumaczyła. Powiedziała mi, że są napisane po hiszpań�
jąc do czytania. - A więc jesteśmy w Oslo. Nie wy�
sku i że są bardzo dziwne. Pytała, skąd wzięłam ten
daje mi się, żebym się dobrze czuła w tym mieście, ale
tekst. Nie przyznałam się, że pochodził ze zwojów
przecież Knut tu jest, a to najważniejsze. Z jego pra�
pergaminu, które otrzymałam na kolejne urodziny.
cą łączą się wyjazdy do Włoch, mam nadzieję, że kie�
W każdym razie przetłumaczyła go mniej więcej tak:
dyś zabierze mnie ze sobą"
Pierwszy i drugi krok został już zrobiony. Pospiesz
Kolejny skok: [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie > ebook > pdf > download > do ÂściÂągnięcia

Tematy

Search