[ Pobierz całość w formacie PDF ]
156
MI EN LI
eLIBRO
kuiras bonege. Hodiaû mi kapablas bone paroli, çu vi
volas lasi min sola çi tie?
El la korto eksonis brua bojado de hundoj.
Tio estas du dogoj de Hora. Kiam mi çagrenis, ke ili
faras bruegon, li diris al mi, ke ili ne restos çi tie. Mi ne
scias, kial li açetis ilin, kaj la edzo respondis elturni¸e-
me al mi.
Kovaæík ekpensis, ke temas pri donaco por Vaôek, sed
li ne volis dum la çeesto de Míla paroli plu pri li.
El la alia çambro vi povas vidi ilin.
Li rigardis ilin, ili estis grandegaj, havis grizan glatan
hararon kaj estis ligitaj al fortikaj çenoj.
Li senkulpigis sin, ke hodiaû li ne kapablas resti por
tagman¸i kun ÿi, sed proksimume post du aû tri tagoj li
povus veni eble eç por tagman¸i, se tio estos konvena al
ÿi. xi sendu al li sciigon eble per poÿto.
Li foriris adiaûinte tre kore, la bona sanstato de Míla
estis la sola afero, kiu plaçis al li çi tie, vane li serçis alian.
Li elserçis al si alian lokon, de kie li povis observi la
budon kaj tion, kio okazas apud ¸i.
La junia tagmezo enverÿis bonodoran trankvilon en
liajn vejnojn. Li ne malsatis kaj eç ne emis iri tagman¸i.
Li kuÿis sur la deklivo ripozante kaj ¸ojatendante en
pensoj la tempon, ¸is li havos likvidita tion, per kio li
celis la budon malsupre. Posttagmeze li notis, al kiu li
157
MI EN LI
eLIBRO
sendu sciigon pri sia doktori¸o. Kaj jen vesperi¸is jam,
ke Kovaæík estis eç surprizita.
Preterpasis aûtomobilo de Hora. Nelonge poste Ko-
vaæík aûdis dekstraflanke mallaûtan bojadon de dogoj,
baldaû li rimarkis ankaû sinjoron Horálek, kiu kondukis
ilin. Míla diris, ke Hora açetis ilin, kaj Horálek ludas do
eble nur rolon de sendito. Sed rimarkinde estis, ke kun
Horálek venis ankaû Vaôek: la kunveno estis do inter-
konsentita.
Kiel estis rimarkeble eç de malproksime, Horálek
estas bonhumora, kelkfoje li ekfrapis la ÿultron de Vaôek
kaj dum la tuta vojo al la budo vigle gestadis per manoj.
Male Vaôek iris apud li sufiçe flegme.
Apud la barejo Vaôek transprenis la hundojn kaj eni-
ris. En la barejo ekestis nepriskribebla bruego. La hun-
doj en la barejo ekatakis la novalvenintojn kaj Vaôek
devis multe penegi por trankviligi siajn subulojn. La do-
gojn li lasis alçenigitaj, nur buÿkorbojn li deprenis de ili.
Mirige estis, kiel ankaû çi tiuj du hundoj, kiujn li havis
en la manoj la unuan fojon, obeis lin je vorto.
Tiun vesperon Vaôek restis en la budo kaj eliris nur
kelkfoje por rigardi la novajn hundojn. La malnovajn li
enÿlosis.
Malsato devigis Kovaæíkon forlasi sian observejon
antaû la vespera krepusko.
La sekvintan tagon Kovaæík eksciis el la tagmezaj îur-
158
MI EN LI
eLIBRO
naloj, ke iu Vaôek, pri kiu ¸is nun io pli detala ne estas
konata, sed kiu estis okupita kiel helpanto en la tombejo
de Koôíæe kaj siatempe estis arestita en rilato al la trovita
morta knabino en Koôíæe, hodiaû nokte estis disÿiregita
de hundoj, kiujn li bredis en sia budo proksime al brik-
farejo de Beâka en Koôíæe.
Posttagmeze la servistino alportis al Kovaæík leteron
de Míla, ke li certe venu al tagman¸o venontan tagon,
kiel li promesis. xi skribis:
Ni estos solaj, mia edzo forveturas hodiaû. Mi estas
pli trankvila; kiel vi certe scias jam, Vaôek estis disÿire-
gita de hundoj.
*
Ne estis gajige por Kovaæík iri preter la budo de Vaôek.
Li venis malfrue, pri tio li ne dubis plu; la budon gardis
du policanoj kaj çe la barejo ari¸is scivoluloj. Kovaæík
rapide preterpasis por ne esti rekonata de lokaj lo¸antoj.
Míla atendis lin jam en la man¸oçambro. Apogata per
kusenoj ÿi sidis en sia brakse¸o. xi etendis la manojn
renkonte al li.
Kiel bona vi estas, ke vi venas!
Li klini¸is por kisi ÿiajn manojn subite venis tia ideo
al li sed Míla fortiris la manojn kaj prezentis siajn li-
pojn.
159
MI EN LI
eLIBRO
Vi povas! Denove mi estas sola kaj eble eç pli ol an-
taûe.
Li hezitis iom, antaû ol li kisis ÿin.
Iom melankolia, tial ni bone interkompreni¸os.
Kompatinda Vaôek. Mi bedaûras lin.
Çu vi legis la hodiaûajn tagmezajn îurnalojn?
Ankoraû ne, estas la dekdua, ni ricevas ilin nur post
la unua. Çu vi alportis iujn, çu estas io interesa en ili? Ne,
atendu, diru tion mem al mi, certe tio estas tie longpa-
role priskribita.
Li ree kunfaldis la gazeton kaj formetis ¸in.
Laû via deziro! Oni sukcesis malkaÿi, kiu efektive
estis tiu nia Vaôek. Vi ne divenus tion, eç se vi cerbumus
tre longe. La nomo de Vaôek estas Václav Polavskë. Li
lo¸is ie en Vinohrady preskaû apud la bierfarejo. Li estis
unu el la plej bonaj disçiploj se li ne estis la plej bona
de profesoro N., la fama biologo, kies verkoj pri sol-
vo de problemo de kaduki¸o kaj rejunigo vekis plej
grandan atenton de la sciencularo. Kiel mi diru tion al vi,
li estas pli ol nia Steinach. Dum la lasta tempo Vaôek-
Polavskë venis nur malofte al la instituto en la Kaûlich-
domo sur la Karlo-placo pretekstante preparojn por la
ekzameno. Efeklive li dungigis sin al tombistaj laboroj
de Koôíæe. xajnas, ke fine la tiel nomata sensacio de Ko-
ôíæe estos klarigita.
160
MI EN LI
eLIBRO
Çu vi supozas, ke Vaôek dungigis sin al tombistaj la-
boroj por povi & ; tio estas terura.
La plej interesa cirkonstanco en la afero estas, ke mi
mem konis lin; ankaû ni nomis lin Vaôek. Tial li ÿajnis al
mi tiel konata kaj tial li forturnis la kapon, kiam mi ren-
kontis lin apud la brikfarejo. Pli frue li estis çiam glatra-
zita, sed nun li portis barbon çe la tempioj; tio erarigis
min. Bona bubo li estis kaj gaja, kiam bonhumora, alio-
kaze li estis malafablulo kaj dum tutaj tagoj ja eç semaj-
noj neniu vidis lin. Kiu scias, kie çie li restadis. La poli-
co en Praha ankaû ekspiros; la solvo de la problemo falis
al ¸i ¸uste en la manojn.
Doma¸e, ke li ne rekonis nin tiam en la nokto super
la ÿtonrompejo kaj ke ni ne rekonis lin.
La afero estus evoluinta en alia direkto.
xi klinis sin al Kovaæík:
Kvazaû vi bedaûrus çion, kio okazis.
Sed li ne respondis kaj iris al la fenestro.
Kelke da sinjoroj venas çi tien. Tio estas denove ia
komisiono. Çu vi volas, ke mi ekspedu ilin anstataû vi?
Kial? Eble ni ekscios ion.
Intertempe eksonis jam sonorilo kaj la servistino iris
malfermi. La halon eniris kvar sinjoroj. Kovaæík iris ren-
konte al ili.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]